ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ
Λίγες μέρες μετά τη δολοφονική πυρκαγιά στην Αττική κι ο απόηχος της καταστροφής του περιβάλλοντος και του ανθρώπινου πόνου,ξεμακραίνει…
Όσοι έχασαν τη ζωή τους,θα μείνουν στη μνήμη των δικών τους,πάντα παρέα μ’αυτό το τεράστιο «ΓΙΑΤΙ;;;»…
Αυτοί που έζησαν από κοντά τις φλόγες, που ακόμα μυρίζουν στα ρουθούνια τους το καμμένο δάσος, μαζεύουν τα κομμάτια τους,τις δυνάμεις που τους απόμειναν,ενεργοποιούν κι άλλου είδους δυνάμεις μέσα τους κι ο ένας με τον άλλον,καταβάλλουν προσπάθειες να προχωρήσουν…
οι εικόνες της κόλασης που ξεβράστηκε στην επιφάνεια της Γης,με τους δαίμονες της να κυνηγούν ανελέητα ανθρώπους,ζώα,πουλιά και να κατακαίουν την όμορφη πράσινη φύση,θα τους στοιχειώνουν σε χρόνο απρόσμενο,θα σταματάν το χαμόγελο από τα χείλη τους, θα κόβουν τον ύπνο τους με εφιάλτες,θα τρελαίνουν το μυαλό τους με μια τρέλα που θα θέλουν να ουρλιάξουν από την απόγνωση κι ένας Θεός ξέρει για πόσο όλη αυτή η ανάμνηση θα έχει κοφτερή λεπίδα και θα τους χαρακώνει ξανά και ξανά…
Όμως εμείς,οι υπόλοιποι,που από μακριά ακούγαμε τα άσχημα νέα,που συμμετείχαμε νοερά στην τραγωδία τους,που θυμώναμε με όποιον τυχόν θεωρούσαμε υπεύθυνο για την καταστροφή…εμείς έχουμε ήδη αρχίσει να το ξεχνάμε.
Ταυτιστήκαμε για λίγο με κείνους τους “άτυχους” ανθρώπους, αλλά…. δόξα τω θεώ,εμείς είμαστε καλά και τα έχουμε όλα …τα σπίτια μας ,το δασάκι της πόλης μας,τα παιδιά μας,τους φίλους μας, τα κατοικίδια μας…ευτυχώς ,το κακό συναίβει μακριά από μας…
ΑΧ ΚΑΗΜΕΝΗ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ…
Σε κάτι τέτοιες στιγμές μπορεί να διακρίνει κάποιος αν μια κοινωνία ανθρώπων διακατέχεται από Αξίες. Τότε μπορεί να εντοπίσει πόσο σέβονται οι άνθρωποι το περιβάλλον τους,τους εαυτούς τους,τις μελλοντικές γενιές.Πόσο μέσα τους υπάρχει κι ενεργοποιείται ο κώδικας σύνδεσής τους με το Θεϊκό κομμάτι τους.
Άραγε… ποια οσμή άφησε πίσω της όλη αυτή η καταστροφή;
Όχι,δεν άφησε μόνο την οσμή του καμένου και της απόγνωσης… Αυτά είναι απόρροια της αληθινής βρωμερής οσμής της σαπίλας και διαφθοράς που ζέχνει το καθεστώς σε κάθε εκπνοή του…
Ναι,υπήρχαν αυθαίρετα κτίσματα στην περιοχή.
Όμως ακόμα κι αυτό φανερώνει από τη μεριά των πολιτών,την έλλειψη σεβασμού και την αδιαφορία,την επίτευξη προσωπικών συμφερόντων και την ικανοποίηση του αδηφάγου ανθρώπινου εγωισμού ,που θέλει το σπίτι χτισμένο εκεί που σκάει το κύμα,στη θέση των δέντρων που παρανόμως κόπηκαν και αν είναι δυνατόν να μην υπάρχει πρόσβαση για κανέναν άλλον στην ακτή….
Υπάρχει καμία Αξία σε όλο αυτό το παράνομο – εγωιστικό σκεπτικό;;;
Όμως… οι πολίτες αντικατοπτρίζουν την κοινωνία με τις Αρχές και τους Νόμους της.
Τί είδους Νόμοι υπάρχουν πια σ’αυτό το κράτος; Όλοι ψάχνουν την παρανομία μέσω παραθυριών των Νόμων,τους παραβαίνουν,πληρώνουν κιόλας για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους γνωρίζοντας πως είναι παράνομες και φυσικά το αποτέλεσμα είναι ορατό εν καιρό,γιατί τίποτα δεν μένει κρυφό σ’αυτόν τον κόσμο…
Πού είναι ο Νόμος της δημοσιότητας να εκθέσει ο καθένας τον εαυτό του , τις σκέψεις και τις πράξεις ,ενώπιον όλων των συμπολιτών του;;;;
Πού είναι η κατανόηση του Νόμου της επανόρθωσης,όπου όλοι οι υπεύθυνοι της τραγωδίας πρέπει να επαναφέρουν στη ζωή όλες τις ζωές που αναίτια χάθηκαν με τόσο βίαιο τρόπο;;;;
ΜΟΝΟΝ Η ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ – ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ θα προλαβαινε ή δε θα επέτρεπαν οι ίδιοι οι πολίτες της να συμβούν τέτοιες τραγωδίες.
Ένα αυθαίρετο δεν είναι βελόνι στα άχυρα.Φαίνεται από μακριά. Πρέπει πρώτα να κοπούν δέντρα για να το “κρύψει” κάποιος ανάμεσα τους. Κάποιος θα πρέπει να συνδέσει την ύδρευση και κάποιος άλλος την ηλεκτρική ενέργεια…κάποιος θα κουβαλήσει υλικά και κάποιος θα δουλέψει…Όλοι αυτοί ,πώς ανέχτηκαν τόση παρανομία; Γιατί δεν μίλησαν;
Πού ήταν οι Αρχές του τόπου που είχαν ευθύνη για την φύλαξη και προστασία του δάσους; Όλοι ανύπαρκτοι,εξαφανισμένοι.
ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ…
Κάθε καλοκαίρι,πονάει η ψυχή μου να ακούω για πυρκαγιές σε δασικές εκτάσεις χιλιάδων στρεμμάτων,για εκατομύρια δέντρα τα οποία καίγονται.
Έτσι, άρχισα από περιέργεια να ψάχνω, τί συναίβει σε προηγούμενες παρόμοιες καταστάσεις…
Αναδασώθηκαν άραγε οι καμένες εκτάσεις;
Ψάχνοντας από το 1982 και μετά,ειδικά η Αττική, καίγεται συστηματικά κάθε 2-3 χρόνια. Πάνω από 300.000 στρέμματα δασικών εκτάσεων καταστράφηκαν κι από αυτά τα 100.000 στρέμματα δεν ξανάγιναν ποτέ δάσος.
Ανοικοδομήθηκαν…παράνομα στην αρχή ,με τη μορφή αυθαιρέτων κι ενώ σύλλογοι προστασίας του περιβάλλοντος ή το ΣτΕ σταματούσαν την ανέγερση του ακινήτου χωρίς άδεια,σε κάποιες περιπτώσεις μετά από έναν χρόνο το ΥΠΕΧΩΔΕ νομιμοποιούσε την ανοικοδόμηση χαρακτηρίζοντας τις περιοχές αυτές ως εντός σχεδίου πόλεως..
Μετά την πυρκαγιά του 2005, ο Σύνδεσμος Αντιπυρικής Προστασίας Πεντελικού (ΣΠΑΠ) πραγματοποίησε στον Κοκκιναρά αναδάσωση και ακολούθως μέλη οικοδομικών συνεταιρισμών πήγαν οργανωμένα με πούλμαν και ….ξερίζωσαν τα δενδρύλλια!!!
Πόσο παρακάτω να πέσει η ανθρώπινη αξιοπρέπεια;;;Εκτός κι αν δεν υπάρχει.
Εκεί πλέον έχουν φυτρώσει οι πολυτελείς – εντός σχεδίου – πολυτελείς κατοικίες, ανάμεσα στα πεύκα που παλιά ήταν δάσος. Η πυρκαγιά άνοιξε το δρόμο..
ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ…ΣΤΟΥΣ ΓΥΠΕΣ!
Και κάπου εκεί ,κάνει την παρουσία της η εκκλησία,που ενώ θα έπρεπε να καταδικάζει την καταστροφή που προκάλεσαν κάποιοι εσκεμμένα στα πλάσματα του Θεού και στη Δημιουργία ,δυστυχώς, κάνουμε φριχτές κι αηδιαστικές διαπιστώσεις για τους εκπροσώπους του Θεού στη Γη…
Ακούστε λοιπόν… Η περιοχή του Κοκκιναρά, συνολικής έκτασης 3.781 στρεμμάτων, είχε επίσης καεί στη μεγάλη πυρκαγιά του 1981 και όμως, παρά το γεγονός ότι κηρύχτηκε αναδασωτέα, το 1996 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας, αποφάσισε να «βγάλει στο σφυρί» την έκταση αυτή.
Συγκεκριμένα, στις 3-1-1996 ο Οργανισμός Διοικήσεως Εκκλησιαστικής Περιουσίας (ΟΔΕΠ) προκήρυξε δημόσιο διαγωνισμό για την «αξιοποίηση και ανάδειξη» του κτήματος. Μάλιστα, καλούσε εταιρείες να υποβάλλουν «ολοκληρωμένας προτάσεις με στόχον την επίτευξιν των καλυτέρων οικονομικών οικολογικών και κοινωνικών αποτελεσμάτων». Τότε το ενδιαφέρον που εκδηλώθηκε ήταν μεγάλο. Ενδιαφέρθηκαν μέχρι και μεγάλες εταιρείες από το εξωτερικό (ΗΠΑ, Σουηδία).
Η προσπάθεια τότε ευτυχώς διεκόπη, μετά από απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, ύστερα από σχετική προσφυγή.
Οι εγκαταστάσεις της Μονής Αγίου Παντελεήμονα (διοικητικά ανήκει στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών) επεκτείνονται σε αποψιλωμένες εκτάσεις από εκσκαφές και τα πέτρινα τείχη χτίζονται μέσα στο δάσος, με πλήρη αδιαφορία για τις αποφάσεις του υπουργείου Γεωργίας, το οποίο έκρινε την έκταση δασική και αναδασωτέα…(πηγή: http://www.asda.gr/elxoroi/pen
Εδώ βεβαίως ταιριάζει το: «θα πέσει φωτιά και θα μας κάψει…»
Μήπως στο Μάτι δεν εμφανίστηκαν ήδη τα αρπαχτικά που θα χτίσουν απάνω στον νωπό ακόμα πόνο των κατοίκων της περιοχής;;;
Χωρίς ίχνος σεβασμού για κανέναν και τίποτα.
Μήπως οι τράπεζες δεν έχουν ήδη κάνει την παρουσία τους για να δώσουν δάνεια στους πληγέντες και να τους χώσουν ακόμα πιο βαθειά στον τάφο που έσκαψαν κάποια αναίσθητα δίποδα ζώα;;;
Μήπως ιδιωτικά συνεργεία που θα επωφεληθούν σ’αυτό το μετά της πυρκαγιάς, δεν μαζεύτηκαν σαν ύαινες γύρω από τα αποκαΐδια;;;
Οι πυρκαγιές λοιπόν έχουν πιστούς ακόλουθους τους εργολάβους με τα συνεργεία τους και τους τραπεζίτες με τα δάνεια τους.
Συμμορίες οργανωμένες για το «καλό» των πληγέντων…
Βρυκόλακες που θα ρουφήξουν και την τελευταία σταγόνα πιθανότητας επιβίωσης των πληγέντων…
ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
«Υπό “κανονικές” συνθήκες, μια μεσογειακή περιοχή μπορεί να καεί χωρίς μακροπρόθεσμα να υποστεί υποβάθμιση ως προς την ποικιλότητα, τη δομή και τη γονιμότητα των εδαφών της, με μια περιοδικότητα 40 χρόνων περίπου. Ωστόσο, το γεγονός ότι τα μεσογειακά οικοσυστήματα διαθέτουν προσαρμοστικούς μηχανισμούς αποτελεσματικής απόκρισης στη φωτιά, δεν σημαίνει ότι οι μηχανισμοί αυτοί ενεργοποιούνται ανεξαρτήτως παραγόντων που σχετίζονται είτε με αυτό καθ’ εαυτό το καθεστώς της φωτιάς είτε με τη μεταπυρική διαχειριστική πολιτική που θα εφαρμοστεί. Στην πρώτη περίπτωση, αναφερόμαστε στον παράγοντα “χρονικό μεσοδιάστημα”, δηλαδή τον ελάχιστο χρόνο που απαιτείται ώστε τα μεσογειακά οικοσυστήματα να προλάβουν και να δημιουργήσουν τις δομές που θα τους επιτρέψουν να αντιμετωπίσουν ένα δεύτερο περιστατικό φωτιάς.
Εξυπακούεται ότι το κρίσιμο αυτό μεσοδιάστημα δεν είναι ίδιο για όλους τους τύπους οικοσυστημάτων, αφού εξαρτάται από την οικολογία των επικρατούντων ειδών. Στις περιπτώσεις, λοιπόν, που το χρονικό μεσοδιάστημα φωτιάς εξασφαλίζει τη μεταπυρική αναγέννηση των ειδών και την επανάκαμψη των οικοσυστημάτων, τότε πρέπει να αφεθεί χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση, που σχετίζεται με την ξύλευση, τις αναδασώσεις και τη βοσκή, ιδιαιτέρως κατά τα πρώτα μεταπυρικά έτη, που είναι και τα πλέον κρίσιμα.
Δυστυχώς, η ελληνική πραγματικότητα έχει δείξει πως πρακτικές όπως η ξύλευση και η βόσκηση είναι μάλλον ο κανόνας παρά η εξαίρεση. Η ξύλευση στα καμένα πευκοδάση γίνεται στις περισσότερες των περιπτώσεων με μηχανικά μέσα και κατά τη διάρκεια του πρώτου και δεύτερου χρόνου μετά τη φωτιά, όταν τα αναβλαστήματα και τα αρτίβλαστα είναι ακόμη ιδιαίτερα ευάλωτα. Το αποτέλεσμα είναι, ναι μεν να γίνεται εκμετάλλευση των καμένων κορμών, αλλά να “τσαλαπατώνται” οι δομές που θα εξασφάλιζαν τη συνέχιση της ύπαρξης του δάσους. Η βόσκηση, αν και τυπικά απαγορεύεται από το νόμο, ακολουθεί σε πολλές περιπτώσεις στις καμένες περιοχές. Τα νεαρά αναβλαστήματα και τα αρτίβλαστα -και ανάμεσά τους κυρίως τα ψυχανθή (π.χ. τα τριφύλλια)- είναι ιδιαίτερα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά και θεωρούνται εξαιρετικές ζωοτροφές. Η εκμετάλλευση του γεγονότος αυτού από τους βοσκούς είναι μία πραγματικότητα, την οποία δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Η βόσκηση όμως στα κρίσιμα στάδια της έναρξης της μεταπυρικής διαδοχής είναι καταστρεπτική, γιατί ανακόπτει την πορεία φυσικής αναγέννησης των οργανισμών, προκαλείται συμπίεση του εδάφους, απομακρύνεται ζωτικής σημασίας οργανική ουσία, το έδαφος διαβρώνεται και το οικοσύστημα καταρρέει»
Καθαρή καταστροφή της βιοποικιλότητας μιας και είναι τραγική η υποβάθμιση του οικοσυστήματος της Πεντέλης, μετά τον αφανισμό του πευκοδάσους, τα ζώα και τα πουλιά που φιλοξενούσε έχασαν το καταφύγιό τους.
Μετά τη φωτιά του 1982,η αναγέννηση του δάσους έγινε με φυσικές διεργασίες, ευτυχώς χωρίς την παρέμβαση του ανθρώπου. Και ω του θαύματος! η περιοχή ξανακάηκε το 1998. Το ηλικίας 16 ετών πευκοδάσος δεν μπόρεσε να αναγεννηθεί πλήρως μετά το δεύτερο τόσο κοντινό με το προηγούμενο περιστατικό φωτιάς. Το μεσοδιάστημα των 16 ετών είναι ανεπαρκές για να προλάβουν τα πεύκα να ωριμάσουν και να είναι πλήρως εφοδιασμένα με τις απαραίτητες αναπαραγωγικές δομές, που σε ένα νέο ενδεχόμενο φωτιάς (όπως και έγινε) θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν τη φυσική του αναγέννηση (Η Μαργαρίτα Αριανούτσου – Φαραγγιτάκη, αναπληρώτρια καθηγήτρια Οικολογίας του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών – ελευθεροτυπία 10-9-2007)
ΕΞΟΡΥΞΗ ΒΩΞΙΤΗ ΣΤΑ ΓΕΡΑΝΕΙΑ ΟΡΗ
Και κάτω από τις ρίζες αυτού του(πρώην)πανέμορφου μνημείου της Φύσης,κοιμάται ο βωξίτης.
Ένα πέτρωμα του οποίου η επεξεργασία δίνει στον άνθρωπο το αλουμίνιο.
Διάβασα ότι κατά την παραγωγή ενός τόνου αλουμινίου παράγονται 2-3 τόνοι τοξικής λάσπης!
Επιπτώσεις στα επιφανειακά και υπόγεια ύδατα, στην ποιότητα του Αέρα (πλημμυρισμένος από σκόνη και επιβλαβή σωματίδια)
Πόσο τέρας τελικά είναι αυτού του είδους ο “άνθρωπος”,ο οποίος δεν διστάζει να καταστρέψει ολοσχερώς αυτήν την μοναδική γωνιά της Γης,προκειμένου να κερδίσει χρήμα…
Στο βωμό του κέρδους θυσιάζονται ζωές,ομορφιά,υγεία και αντικαθιστώνται με ρύπανση,ασχήμια,αναπηρίες και θάνατο.
Ένα χρόνο πίσω,οι κάτοικοι της περιοχής,αγανακτισμένοι από την ήδη υπάρχουσα κατάσταση ,μιας και στον πανέμορφο και ιδιαίτερο -μοναδικό τόπο τους,εγκατέστησαν ρυπογόνες και επικίνδυνες εγκαταστάσεις που ήδη βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή – εγκαταστάσεις του υγροποιημένου φυσικού αερίου στη Ρεβυθούσα, αγωγό διέλευσης φυσικού αερίου, εγκαταστάσεις πετρελαιοειδών στο Πέραμα, εγκαταστάσεις διυλιστηρίων ΕΛΠΕ και MOTOR OIL.
Λες και κάποιος ζήλευε την ομορφιά και μοναδικότητα του τοπίου και για να το χαλάσει έστησε τα διυλιστήρια.
Τώρα ,μπροστά και στην νέα απειλή ορυχείου βωξίτη,οι κάτοικοι ενώθηκαν και επιχείρησαν να δείξουν τη δύναμή τους μέσω των αρχόντων τους,των Δημάρχων.
Συγκινήθηκα πολύ διαβάζοντας το ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου,που στην ουσία ήταν οι φωνές όλων των κατοίκων της περιοχής Μεγάρων – Λουτρακίου – Περαχώρας – Αγ.Θεοδώρων:
«Σήμερα οι «κρατούντες» σχεδιάζουν και πάλι με περίσσιο θράσος και με το γνωστό τρόπο τους να επιφέρουν ένα νέο και εξαιρετικά καταστροφικό και άκρως υποβαθμιστικό για την περιοχή μας κτύπημα. Μια ταφόπλακα στους όποιους οραματισμούς για βελτίωση της ποιότητας Ζωής και ανάπτυξη της Μεγαρίδας καταστρέφοντας και τα πανέμορφα κατάφυτα Γεράνεια που αποτελούν υψηλής ιστορικής και περιβαλλοντικής αξίας «παρθένο μνημείο της ΦΥΣΗ», με την λειτουργία ορυχείων Βωξίτη, για εξυπηρέτηση οικονομικών συμφερόντων. Σκόπιμα υποστηρίζουν στις έγγραφες αξιώσεις τους ότι τίποτε δε θα θιγεί, ενώ γνωρίζουν καλώς, σύμφωνα άλλωστε και με καταγεγραμμένες συγκλίνουσες γνωμοδοτήσεις πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, ότι η λειτουργία ορυχείων Βωξίτη έχει πάμπολλες και μακροχρόνιες αρνητικές επιπτώσεις».Το ψήφισμα ολοκληρώνεται ως εξής: «Ως λαός σας γνωστοποιούμε με ομόφωνη, αταλάντευτη και στεντόρεια φωνή, να μην αγνοήσετε το περιεχόμενο του ψηφίσματος αυτού και θελήσετε να προχωρήσετε σε υλοποίηση των σχεδίων, που θα καταστρέψουν την περιοχή μας. Μη μας υποχρεώσετε με τις αποφάσεις σας να φτάσουμε στα άκρα. Θα αντιδράσουμε σθεναρά προασπίζοντας ως δημοκρατικοί Πολίτες τα δίκαια, αυτονόητα και αυταπόδεικτα δικαιώματα της τοπικής μας κοινωνίας, με κάθε τρόπο, όπως η δημοκρατική μας σκέψη και συνείδηση τα αντιλαμβάνεται».
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΝΩΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΒΑΛΑΝ ΜΕ ΝΟΜΙΜΟ ΤΡΟΠΟ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥΣ….ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ…..ΤΑ ΚΤΗΝΗ ΤΟΥΣ ΕΚΑΨΑΝ…..ΑΝΕΛΕΗΤΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΟΥΤΕ ΣΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΦΑΝΕΡΩΘΕΙ….
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΑΒΕΙ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ Ο,ΤΙ ΑΔΙΚΟ ΣΥΝΑΙΒΕΙ ΩΣ ΤΩΡΑ….
ΟΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ….
Η ΑΝΤΙΑΞΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΜΑΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΑΣ ΠΡΟΟΡΙΖΕ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΜΑΣ…
ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΛΟΙΠΟΝ….
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΑΝΙΚΟΥ
ΣΧΕΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ https://www.protothema.gr/greece/article/679779/-se-xena-funds-ta-daneia-seismoplikton-kai-puroplikton/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου